Popel Coumou

Untitled, 2016
Archival pigment print, 87 × 129 cm

Aanwinst 2017, collectie VUmc, Amsterdam UMC

De foto’s van Popel Coumou hebben een ingetogen karakter en tonen vaak lege ruimtes. Ze lijkt patent te hebben op een soort mysterieuze verlatenheid, afstandelijk en aantrekkelijk.

Hoe ze dat zonder digitale bewerkingen voor elkaar krijgt? Aan alle foto’s ligt een collage ten grondslag. Op doodgewoon A4-papier plakt ze vormen die ze met een chirurgenmesje uitsnijdt. Soms is ze in de weer met verschillende kleurvlakjes, met een eerder geschoten digitale fotoprint of snijdt ze een vlak uit het papier. Afhankelijk van de hoeveelheid licht die er doorheen moet schijnen, plakt ze er extra vellen achter. Ze schuift en componeert tot de collage aan haar verwachtingen voldoet. Licht is daarbij haar grote geheime wapen. Wanneer ze met een lamp op haar collages schijnt, weet Coumou diepte te scheppen in de voorstelling. Ineens wordt de platte afbeelding een ruimtelijk beeld. Ze stelt de timer in van haar kleinbeeld spiegelreflexcamera en richt de lamp. Zo volgt na al die handvaardigheid toch nog het fameuze ‘beslissende moment’ van de fotograaf.