Reanimatie oefenen met VR: zo levensecht dat het zweet je in de handen staat
Tijdens het reanimatieonderwijs oefenen studenten Verpleegkunde met een nagebootste situatie. Ze trainen vooral kennis en vaardigheden. Docent Truus Kooiman merkte dat haar studenten na zo’n les vaak nog onzeker waren of ze in een echte situatie ook zouden kunnen handelen. Reden om hier voor haar thesis van de master ‘Leren en innoveren’ dieper op in te gaan. Truus koppelde het reanimatieonderwijs aan virtual reality (VR) en onderzocht of het trainen van human factors een aanvulling zou kunnen zijn op de huidige lesvorm. Ze vertelt: “Normaal gesproken oefen je met een pop, maar met VR kun je veel meer trainen. Sommige applicaties met VR zijn zo levensecht dat zelfs bij praktijkopleiders het zweet in de handen stond.”
Nieuwe mogelijkheden
“VR biedt de mogelijkheid om ergens te zijn waar je normaal gesproken niet makkelijk komt,” vertelt Truus. “Je kunt bijvoorbeeld op de OK rondkijken of het volledige lichaam van binnen zien. Dat geeft de verpleegkundestudenten een veel beter beeld dan wanneer ze dit van een plaatje oefenen.” In haar onderzoek zette Truus de toepassing in om een beleving te vergroten, in dit geval van een reanimatie. Door de human factors te trainen, leert een student om in een situatie van stress en paniek juist te handelen. De resultaten van de thesis laten zien dat VR absoluut van toegevoegde waarde is. Truus: “Op deze manier kun je studenten onder heel gecontroleerde en levensechte omstandigheden trainen. En als iets onveilig of ongemakkelijk voelt, dan zet je de bril gewoon af.”
“Niet zomaar even inzetten”
Toch zijn er ook voorwaarden verbonden aan het gebruik van VR in het onderwijs. Zo is het ontwikkelen van een applicatie vaak kostbaar en tijdrovend. Een opleider is daarom grotendeels afhankelijk van bestaand materiaal en dat sluit niet altijd volledig aan op de lesdoelen. Ook vertelt Truus: “Bij studenten komen soms heftige emoties los. Daarom is het belangrijk een goede debriefing of verwerkingsopdracht aan de les te koppelen. In de huidige situatie van het online leren moet je daar als opleider wel rekening mee houden. Je kunt VR niet zomaar even inzetten in je lessen, want je moet goed nadenken over de toegevoegde waarde ervan.”
Na ruim vijftien jaar op de kinder intensive care te hebben gewerkt, maakte Truus Kooiman de overstap naar praktijkopleider bij de obstetrie en gynaecologie en vervolgens naar opleider kinderverpleegkunde aan de Amstel Academie, Amsterdam UMC. Om hier meer invulling aan te geven, volgde ze de onderwijsmaster ‘Leren en innoveren’. Haar onderzoek ‘Virtual Reality in het basic life support onderwijs’ rondde ze dit jaar met goed gevolg af.
Meer weten? Neem contact op via t.kooiman@amsterdamumc.nl.