“Dit is echt een droombaan”

Christien van Santen, manager van Amsterdam UMC Academie, wordt nog dagelijks wakker met de gedachte: wat heb ik gedaan?! Ze besloot per 1 april 2025 met vroegpensioen te gaan, terwijl ze “ontzettend leuk werk” heeft waar ze elke dag fluitend naartoe gaat. Maar er is meer in het leven dan werk. En in Charlotte Boudestein ziet ze een uitstekende opvolger.

Christien van Santen en Charlotte Boudestein

Christien, je werkt sinds 2012 als manager van Amsterdam UMC Academie. Terugkijkend op de afgelopen 13 jaar, hoe omschrijf je deze periode?
Christien: “Als never a dull moment. Deze organisatie is enorm dynamisch; we zitten op het snijvlak van zorg en onderwijs en bewegen mee met alle ontwikkelingen in beide vakgebieden. We werken heel vraaggericht en dat vind ik ontzettend leuk. Toen ik net begonnen was, kregen we bijvoorbeeld de vraag een digitaal onderwijsprogramma te ontwikkelen voor klinisch onderzoekers in medische centra. Digitaal onderwijs stond toen nog in de kinderschoenen, we wisten niet waar we moesten beginnen, maar we besloten: we gaan het gewoon doen! En we hebben het voor elkaar gebokst: het werd een landelijk programma waar alle klinisch onderzoekers aan deelnamen. Inmiddels doen we binnen de academie heel veel mooie dingen op digitaal gebied. Ik geloof dan ook erg in learning by doing. Ga het gewoon doen en ervaar wat het je brengt.”

Charlotte, jij bent nu nog leidinggevende bij de opleiding HBO-Rechten van de Hogeschool van Amsterdam (HvA). Wat is jouw achtergrond en waarom stap je over naar Amsterdam UMC Academie?
Charlotte: “Ik ben van origine neuropsycholoog en heb ooit diagnostiek en onderzoek in het ziekenhuis gedaan, vóór ik het onderwijs inging. Vervolgens heb ik op het hbo lesgegeven in neuropsychologie en sociale vaardigheden, en daarna een tijdje gewerkt op het Brain Research Center, waar ze medicijnonderzoek naar hersenziekten doen. Daar voelde ik me niet helemaal op mijn plek, ik wilde terug het onderwijs in. Bij de HvA kreeg ik de kans om een groot veranderkundig traject te leiden binnen de opleiding HBO-Rechten. Dat heb ik de afgelopen zeven jaar met veel plezier gedaan. Nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Bij Amsterdam UMC Academie kan ik mijn leidinggevende en onderwijskundige kennis en ervaring koppelen aan de zorg. Hier komen mijn twee passies samen.”
Christien: “Dan zit je hier echt op een droombaan!”
Charlotte: “Zo klinkt het wel ja. De HvA heeft ook een academie, maar die is heel intern gericht. Ik had altijd het idee dat daar meer uit te halen was. Heel leuk dus dat ik nu concreet aan de slag kan met dit opleidingsinstituut.”

Wat zijn de lastige kanten van Amsterdam UMC Academie?
Christien: “De moeilijkste opgave van ons instituut vind ik dat je kostendekkend moet werken en jezelf moet bedruipen. Terwijl ik het liefste zou zien dat alle opleidingen kosteloos aan deelnemers worden aangeboden. Kennis is er om gedeeld te worden, die moet je niet bij je houden. Ik snap dat het een brug te ver is om al je kennis gratis beschikbaar te stellen voor iedereen in de wereld. Maar we zouden binnen ons eigen instituut een begin kunnen maken, voor de eigen medewerkers. Nu heb ik soms het idee dat we geld rondpompen, dat vind ik zonde. Wie weet kan Charlotte hier iets in bereiken.”
Charlotte: “Ik herken wat Christien bedoelt, het idee dat je zou willen dat bepaalde kennis gemeengoed is. Terwijl dit tegelijkertijd een instituut is dat zijn professionals moet betalen. Die balans zoeken, daar kijk ik naar uit. Ik vind het een mooie uitdaging. Waar ik ook benieuwd naar ben, is de onderlinge cohesie en kennisuitwisseling in het team. Hoe zorg je dat er voldoende kruisbestuiving is en het wiel niet op drie plekken wordt uitgevonden?”

Heb je al concrete plannen voor de academie?
Charlotte: “Nee, ik neem eerst de tijd om iedereen te leren kennen en te ontdekken hoe alles werkt. Ik denk ook dat je niet al te veel plannen van tevoren kúnt maken, want we zitten in de dynamiek van vraag en aanbod, de behoeftes vanuit de zorg. Dus het wordt eerder meedeinen op de golven, al wil ik natuurlijk wel een stip op de horizon houden en de academie duidelijk profileren.”
Christien: “Daar ligt zeker een opgave voor je. In de buitenwereld worden we al gezien als een academie met state-of-the-artopleidingen voor zorgprofessionals. Maar de interne erkenning binnen Amsterdam UMC kan beter. Het is best lastig om zichtbaarder te worden als dé plek voor alle ontwikkelvragen. Ik heb er alle vertrouwen in dat jij dat kan, je bent een heel open en toegankelijk iemand die goed aanvoelt waar iets naartoe moet. Als jij met goede ideeën komt, dan vind je hier de ruimte om aan de slag te gaan.”
Charlotte: “Ik hoop het, dank voor het vertrouwen!”

Met het thema van dit magazine in het achterhoofd: wat gaan jullie allebei loslaten?
Charlotte: “Ik moet mijn vertrouwde collega’s loslaten, de mensen met wie ik fijn samenwerk. Dat is best een ding. Maar het past bij mij om nieuwe stappen te zetten, ik ben heel leergierig.”
Christien: “Voor mij zijn het ook de mensen, we hebben een heel leuk team. En ik zal het werkritme missen. Ik moet een nieuw ritme gaan ontwikkelen. Ik speel graag gitaar – ik ondersteun een popkoor met mijn gitaar – en leer ook piano te spelen; daar wil ik wat gedisciplineerder mee bezig zijn. Verder wil ik veel reizen maken met een camper en varen met mijn motorboot. Reizen helpt me om los te komen van het dagelijks leven, je leeft gewoon in het moment. Mijn motto is: go with the flow, dan komen er vanzelf weer allerlei dingen op je pad.”

Tot slot: wie is Charlotte buiten werktijd?
Charlotte: “Ik woon met mijn vriend en twee zoons van 4 en 8 jaar in Diemen. We gaan graag naar onze stacaravan op camping Bakkum en houden van films, musea en samen koken. En net als Christien ben ik gek op varen: als je op het water bent, ben je weg van alles.”

Lees het hele Amsterdam UMC Academie magazine: "Onderwijs in ontwikkeling: loslaten en doorontwikkelen" over de continue veranderingen binnen onderwijs en zorg. Van digitalisering en curriculumherziening tot AI en leiderschap – hoe blijven we leren en verbeteren?