Eind 2012 zat Engel Andriessen, toen 55 jaar, er helemaal doorheen. Alle opgebouwde spanning kwam eruit. Bij de psychiater kwam al snel een vermoeden op tafel waar ze nooit aan had gedacht. Engel zou een transgender zijn. Een vrouw in een mannenlichaam. “Ik wist wel dat ik wat had”, zegt Engel. Lang, verzorgd haar, bescheiden make-up, gelakte nagels, kekke hakjes. En het meest opmerkelijke: een heel ontspannen en gelukkige blik.

“Maar wat was er dan aan de hand? Was ik homo? Een travestiet?” Jarenlang leidde ze het leven van een heteroman, getrouwd, twee dochters. Maar telkens was daar die drang om zich als vrouw te kleden, dat moest dan in het geniep. En wat vond hij het leuk om met zijn echtgenote kleren te kopen – voor haar. “Achteraf waren er zoveel signalen, maar ik dacht altijd dat je al van kinds af aan dat verlangen moest hebben. Het blijkt zich ook op latere leeftijd te kunnen openbaren.

“Weet je, ik vind dat protocol van VUmc erg lang duren, ik heb haast."

Geest uit de fles

In februari 2013 had Engel het eerste gesprek bij de transgenderpoli van VUmc. “Binnen een half uur kreeg ik de bevestiging: je bent transgender.” En toen begon het lange wachten. In die tijd was er een wachtlijst voor de behandeling van 14 maanden. Gelukkig kon Engel na 8 maanden terecht en begon een serie van 7 diagnostische gesprekken met een medisch psychologe.

Daarna krijg je groen of rood licht voor de daadwerkelijke behandeling. Engel mocht door. Ondertussen verliep thuis niet alles op rolletjes. Engels echtgenote had ook heel wat te verteren. “Weet je, ik vind dat protocol van VUmc erg lang duren, ik heb haast. Nu ik eenmaal de stappen heb gezet, wil ik door en een zo compleet mogelijke vrouw zijn. De geest is uit de fles, de man is uit de vrouw. Maar voor de omgeving is het misschien wel goed dat alles niet zo snel gaat. Zij moeten natuurlijk ook enorm wennen aan deze geheel nieuwe situatie.”

Kers op de taart

Engel heeft er 24 afspraken met VUmc opzitten. Het wachten is nu op de geslachtsveranderende operatie. Dat is de kers op de taart. “Ik ben VUmc heel dankbaar. Al die 24 keer stonden ze voor me klaar, ze helpen me een nieuw leven te realiseren. Jij beseft vast niet hoe fantastisch het is om vrouw te zijn”, zegt ze uit de grond van haar hart. En er is nog een kers op de taart. Haar dochter kwam een tijdje geleden langs: 'Pa, je wordt straks een soort van oma'. “Wat mooi en wat een gouden opmerking!”

Het verhaal van Engel Andriessen is eerder verschenen in het digitale magazine VUmc in praktijk #9. Voor meer informatie kunt u contact opnemen via inpraktijk@amsterdamumc.nl