Mission statement
Transdisciplinariteit wordt gedefinieerd als een uitgangspunt voor onderzoek, en niet in de eerste plaats als een gegeven; het fungeert als een motto dat gedurende het onderzoeksproces door alle betrokkenen continu moet worden geactiveerd en geverifieerd. Het AOL ontwerpt artistiek-wetenschappelijke projecten met als doel om te onderzoeken hoe de kunsten en zgn. ‘arts-based methods’ ons kunnen helpen in het systematisch in kaart brengen van percepties, ervaringen en gedrag ten aanzien van ziekte en ziek-zijn.
Door een dialoog op te zetten tussen de kunsten en de wetenschappen heeft het AOL als doel om een ruimte te creëren waarbij voorbij kan worden gegaan aan disciplinaire grenzen. Niet door te veronderstellen dat grenzen tussen wetenschappelijke/artistieke disciplines noodzakelijkerwijs moeten vervagen, of geheel dienen te verdwijnen, maar door te onderzoeken in hoeverre innovatie in kennisverwerving en kennisverspreiding mogelijk is wanneer de onderzoeksopzet én het onderzoeksproces mogelijkheden biedt voor het overschrijden van grenzen. Het AOL onderzoekt of en zo ja, in hoeverre nieuwe kennis kan worden vergaard wanneer onderzoek niet alleen als doel heeft om een onderwerp, probleem of hypothese vanuit meerdere invalshoeken te bestuderen (multidisciplinariteit), of door theorieën, methoden en praktijken te verplaatsen van de ene discipline naar de andere (interdisciplinariteit), maar wanneer kunstenaars en wetenschappers, in een nauwe samenwerking met zorgverleners, patiënten, familieleden en andere private en publieke partijen, gezamenlijk zowel onderzoeksproblemen identificeren als onderzoeken en waar mogelijk oplossen.
Daarnaast positioneert het AOL zich als een platform voor participatief onderzoek, waarbij het proces van transdisciplinair onderzoek zelf ook wordt gezien als een voorwaarde voor empirisch onderzoek. Het AOL richt zich hierbij op epistemologische, methodologische en meer praktische vraagstukken binnen het verrichten van transdisciplinair onderzoek, met een specifieke focus op thema’s als gelijkwaardigheid binnen en kwaliteit van onderzoek, alsmede op het thema hoe nieuwe vormen van kennis mogelijk worden gemaakt wanneer kunst-gerelateerd wetenschappelijk onderzoek wordt ingezet binnen oncologische vraagstukken.
De kunsten – theater, literatuur, poëzie, (pop) muziek, dans, beeldende kunst, etc. – worden ingezet als methoden van onderzoek, in plaats van louter als middelen voor artistieke expressie of instrumenten voor wetenschapscommunicatie. Ze fungeren als ‘strange tools’1 instrumenten die ons in staat stellen onze ervaringen – over onszelf, anderen, onze omgeving, en ziekte – te verbeelden en uit te beelden. Daarmee stellen ze ons tegelijkertijd in staat stellen om te reflecteren op de manier waarop we zoiets als ‘ziekte’ in het dagelijks leven en binnen de institutie van het ziekenhuis organiseren.
[1] Noë, A. (2015). Strange Tools. Art and Human Nature. New York: Hill and Wang.